a. In het weiland zijn zes merries.

b. Zeventien afgevaardigden zijn aanwezig geweest.

c. Waar zijn de acht ringen?

d. Daar zijn acht lege glazen.

e. Twintig lessen zijn compleet.

f. Na veertien dagen.

g. De politie heeft eenendertig mannen gearresteerd.

h. Ik heb twaalf boeken bij mij.

i. Hij heeft de drie sloten op slot gedaan.

j. Negenenveertig studenten zijn afgestudeerd.

1.a De minister van Buitenlandse zaken woont een zitting van de Verenigde Naties bij. / De minister van Buitenlandse zaken is aanwezig bij een zitting van de Verenigde Naties.

1.b De minister van Buitenlandse Zaken heeft een zitting van de Verenigde Naties bijgewoond. / De minister van Buitenlandse Zaken is aanwezig geweest bij een zitting van de Verenigde Naties.

1.c De minister van Buitenlandse Zaken woonde een zitting van de Verenigde Naties bij / De minister van Buitenlandse Zaken was aanwezig in een zitting van de Verenigde Naties.

2.a Hun studie gaat door (/voort) in de vakantie.

2.b Hun studie is voortgegaan (/doorgegaan) in de zomer.

2.c Hun studie ging voort (/door) in de zomer.

3.a Ik verblijf nu in een hotel dicht bij de universiteit.

3.b Ik heb gisteren in een hotel dicht bij de universiteit verbleven.

3.c Ik verbleef gisteren in een hotel dicht bij de universiteit.

4.a Interesseer jij je / Interesseert zij zich voor de Arabische cultuur?

4.b Heb jij je / Heeft zij zich geïnteresseerd in de Arabische cultuur?

4.c Interesseerde jij je / zij zich voor de Arabische cultuur?

5.a Zij bidden (de salaat) in de moskee.

5.b Zij hebben (de salaat) in de moskee gebeden.

5.c Zij waren in de moskee (de salaat) aan het bidden.

Vervolgens smeekte zij hen en zij konden haar niet tegenspreken en zo vree de oude met haar en vervolgens de jonge. Toen ze met haar klaar waren en van haar opgestaan waren zei ze tegen hen “Geef mij jullie (beider) ringen.”

Daarna haalde zij van tussen haar kleren een klein zakje tevoorschijn. Zij opende het en schraapte wat erin zat bij elkaar. Er kwamen achtennegentig ringen van verschillende kleur en vorm uit.

Zij zei tegen hen “Weten jullie wat deze ringen zijn?” Ze zeiden “Nee”. Ze zei “Alle eigenaren van deze ringen hebben met mij gevreeën, en van ieder die met mij vree heb ik een ring genomen;

en zie, jullie (beiden) hebben ook met mij gevreeën, dus geef mij jullie ringen opdat ik ze toevoeg aan deze ringen een honderdtal van ringen compleet is,

en mij honderd mannen op de hoorn van deze zeer vieze bedrogen ifriet onthuld hebben die mij gevangen heeft gezet in deze kist, mij opgesloten heeft achter vier sloten en mij heeft doen wonen in het midden van deze bulderende, met golven slaande zee,

en mij beschermde en wilde dat ik nobel en kuis bleef, maar hij wist niet dat het lot niet kan worden tegengehouden en dat niets het (lot) stopt. Als een vrouw (lett. de vrouw) iets wil, kan niemand haar tegenhouden.

Toen de (twee) koningen Shahriyaar en Shahzamaan de woorden van het meisje hoorden waren zij enorm verbaasd (lett. verbaasden zij zich een enorme verbazing) en bogen zij van plezier. Ze zeiden “God, God, er is geen macht en geen kracht behalve bij God, de hoge de enorme. Jullie sluwheid is werkelijk enorm.

Vervolgens deed elk van hen zijn ring af en gaf (/overhandige) hem aan haar. Zij nam beide en deed alles in het zakje.

Zij ging weg en ging bij het hoofd van de ifriet zitten, tilde zijn hoofd op en legde het in haar schoot, zoals het (eerder) was.

Zij beduidde hen “Ga jullie eigen weg; zo niet, dan wek ik hem voor jullie”

Zij gingen terug en wenden zich naar de weg. Shahriyaar (be)naderde zijn broer en zei tegen hem

“Oh mijn broer Shahzamaan, kijk naar deze ramp; deze is - bij God - veel groter dan onze ramp:

dit is een djinn, hij ontvoerde een meisje in de nacht van haar bruiloft, deed haar in de glazen kist en sloot haar op achter vier sloten.

Hij liet haar wonen in het midden van de zee en ging ervan uit dat hij haar beschermde tegen het lot en de (voor)beschikking.

Maar deze (vrouw), je hebt gezien dat zij met 98 mannen heeft gevreeën en dat wij de honderd volmaken.

Dus laten we terugkeren naar ons rijk (lett. onze heerschappij) en onze steden, en we blijven nooit (meer) met een vrouw getrouwd. Wat mij aangaat, ik zal je laten zien wat ik doe.