Dit is de grootste verdieping van het museum.

De zeer grote / grootste beelden staan in de blauwe zaal.

De eerste verdieping is groter dan de andere verdiepingen.

Waar is de grootste zaal van het museum?

doelend

bedoeld

wekkend; wekker

gewekt

nemend

genomen

wijzend

aangwezen

beslissend; rechter, kadi

beslist

neerzettend

neergezet

1.a Zijn jullie/zij beiden bang voor de hond?

1.b Zijn jullie/zij beiden niet bang voor de hond?

2.a Wijs naar het bord!

2.b Wijs niet naar het bord!

3.a Hij heeft besloten naar de stad terug te keren.

Hij heeft niet besloten naar de stad terug te keren. / Hij heeft besloten niet naar de stad terug te keren.

4.a Ga daar niet zitten!

4.b Ga daar zitten!

5.a Wek mij na een uur!

5.b Wek mij niet na een uur!

6.a Zijn de vijanden gevlucht?

6.b Zijn de vijanden niet gevlucht?

7.a Zet de medicijnen niet op (de) tafel.

7.b Zet de medicijnen op (de) tafel.

8.a Wij zullen niet naar het café komen.

8.b Wij zullen niet naar het café komen.

Zij waren bang en huiverden. Het scheen hen (beiden) toe dat de hemel op de aarde terecht gekomen was. Vervolgens spleet de zee (open) en een zwarte zuil rees eruit op. Die (lett. hij) werd, telkens wanneer hij passeerde langer (lett. was langer geworden) totdat hij de wolken van de hemel raakte.

Shahriyaar en Shahzamaan waren bang en door de grootte van hun (beider) angst vluchtten zij. Zij klommen in een enorme boom, gingen erin zitten, verborgen zich erin en verscholen zich tussen de bladeren ervan.

Zij strekten hun (beider) blikken uit naar de zwarte zuil, en zie: hij waadde (lett. hij was wadend) door het water terwijl hij de zee spleet afgaande op de groene weide.

Toen hij het land opkwam en de weide opkwam keken zij, en zie: het was een zwarte ifriet met op zijn hoofd een grote glazen kist (lett. glaskist) met vier sloten erop en glas.

De ifriet kwam omhoog en liep door de weide. Hij vond geen plek om te zitten, anders dan (lett. behalve) onder de boom waarin de twee koningen zaten, en zo ging de ifriet onder de boom zitten.

Hij zette de glazen kist op de grond en haalde vier sleutels tevoorschijn (lett. naar buiten). Hij opende de sloten van de kist en haalde er een vrouw met een perfecte figuur uit, een meisje mooi van gestalte, met een zoete glimlach als zij de volle maan van perfectie was.

Hij haalde haar eruit en zette haar onder de boom. Hij keek naar haar en zei “Oh dame van alle nobelen; oh jij die ik die ik ontvoerd heb op de nacht van haar bruiloft, ik verlang ernaar een beetje te slapen.”

Vervolgens legde de ifriet (werkelijk) zijn hoofd op de schoot van het meisje. Hij strekte zijn (beide) benen totdat zij reikten tot aan de zee (lett. de zee bereikten) en hij sliep en snurkte en ronkte in zijn slaap.

Het meisje hief haar hoofd op naar de boom en toevallig draaide zij zich (lett. toevallig gebeurde bij haar een wending) en zag zij koning Shahriyaar en koning Shahzamaan.

Zij tilde het hoofd van de ifriet van haar schoot op, legde het op de grond en kwam tot onder de boom. Ze wenkte naar hen met haar hand (en zei) “Kom langzaam (lett. beetje bij beetje) naar beneden naar mij.”

Toen zij wisten dat zij hen gezien had waren zij bang, vroegen zij haar nederig en smeekten zij haar bij de heffer van de hemel (God) hen vrij te stellen van het naar beneden komen. Zij zei “Er is geen ontkomen aan dat jullie naar beneden komen naar mij.”

Zij verduidelijkten haar “deze die (daar) ligt, (hij) is de vijand van de mens(heid), dus, in Gods naam (lett. bij God) laat ons (met rust). Ze zei “Jullie moeten naar beneden komen; als jullie niet naar beneden komen naar mij, maak ik de ifriet wakker en laat ik hem jullie doden.”

Vervolgens wenkte zij hen en smeekte zij hen en zo kwamen zij langzaam uit de boom naar beneden totdat zij voor haar stonden (lett. terecht kwamen).

Ze ging op haar rug liggen en tilde haar benen op en zei “Vrij mij en doe wat ik verlang (lett. vervul mijn verlangen). Zo niet, dan wek ik de ifriet om jullie te doden.”

Ze zeiden tegen haar “Oh mevrouw, in Gods naam, doe het niet; wij zijn hevig bevreesd en in paniek door deze ifriet, stel ons vrij van deze zaak.”

Het meisje zei “Er is geen ontkomen aan.” Zij smeekte hen en zwoer hen “Bij God, de heffer van de hemel, als jullie het werkelijk niet doen, maak ik de ifriet mijn echtgenoot, voor jullie wakker en beveel ik hem jullie te doden en te doen zinken in deze zee!”