Vragen en opmerkingen bij de lessen 6 tot en met 12
10 Feb 2021 13.23 - Jan Verhaar - 83.163.240.201
Wat is toch de herkomst van het eerste woord van de woordenlijst van Les
11, هَاتِ? Het zou afkomstig kunnen zijn van stam III van (ه ت ي)/(ه ت و)
(imperativus/sing/masc) maar ik heb die wortel niet kunnen vinden in enig
woordenboek.
Volgens Wright "A Grammar of the Arabic Language", deel 1, p.36, komt هَاتِ van آتِي de imperatief van أَتَى "komen" (of "brengen").
31 Jan 2021 21.16 - Jan Verhaar - 83.163.240.201
Bij les 10, par 10.3. Dat het werkwoord قَامَ\يَقُومُ van de stam I-au
(fa3ala/yaf3ulu) is, zal ik niet licht vergeten. Datzelfde geldt voor عاش\يعيش:
het verband met de stam I-ai (fa3ala/yaf3ilu) ligt voor de hand. Maar de
relatie tussen نَامَ\يَنَامُ en stam I-ia (fa3ila/yaf3alu) komt me nog steeds
vreemd voor, vanwege het ontbreken van de klankovereenkomst zoals bij
de andere twee. Zijn er misschien nog andere argumenten die de derde
relatie overtuigender maken?
Aan het werkwoord نَامَ\يَنَامُ liggen inderdaad de morfeemtypen فَعِلَ\يَفْعَلُ ten grondslag. De a-klinker van het imperfectum is te verklaren uit
de a-klinker van het morfeemtype: [ يَنَوَمُ ] > يَنَامُ.
Wat betreft het perfectum:
- Bij een lange klinker is het net zo als bij de afgeleide stammen dat de klinker vóór de zwakke radicaal bepaalt welke lange klinker
er verschijnt: [ نَوِمَ ] > نَامَ.
- Bij een korte klinker is het blijkbaar de klinker die óp de zwakke radicaal staat die bepalend is: [ نَوِمْتُ ] > نِمْتُ.
Waaróm dit zo is vergt nader etymologisch of fonetisch uitzoekwerk.
27 Jan 2021 16.50 - - 31.201.170.123
Bedankt voor uw vorige antwoord. Ik vraag me nog steeds af of de bijzin van de conjunctief wordt gezien als het onderwerp,
mocht ik een zin met een conjunctief willen ontleden.
Ja, de zin die begint met أن waarin het werkwoord in de conjunctief staat is het onderwerp van يمكن of يلزم.
27 Jan 2021 15.58 - - 31.201.170.123
Bij Kunnen/Moeten is de zinsdeel na أَنْ onderwerp, als ik het goed begrijp. Twee vragen. 1. Staat hetgeen dat kan of moet
dan in de accusativus? 2. Geldt ook voor de conjunctief dat de zinsdeel na أَنْ onderwerp is en in de accusativus staat?
Het onderwerp van يمكن of يلزم is inderdaad de bijzin die begint met أنْ. In die bijzin gelden de normale regels voor de naamvallen:
onderwerp en predicaat staan in de nominatief, complementen en bijwoordelijke bepalingen staan in de accusatief.
25 Jan 2021 14.39 - Jan Verhaar - 185.46.212.159
In les 10, paragraaf 10.1, is te lezen dat de zwakke R2 van holle
werkwoorden vervangen wordt door een korte of lange vocaal. Is het juist
dat hiermee (eigenlijk) het cluster van R2 en naburige vocalen van het
relevante morfeemtype wordt bedoeld?
Ja, dat is preciezer geformuleerd zo.
21 Jan 2021 17.59 - Anoniem - 77.170.141.156
De vervoeging van بَاعَ in het perfectum indicatief, waarom krijgt نَبِيعُ geen
lange klinker?
De indicatief imperfectumvorm heeft een lange i: نَبِيعُ . De perfectumvorm heeft
een korte i omdat de laatste radicaal sukun heeft: بِعْنَا .
15 Dec 2020 18.48 - - - 77.170.141.156
Les 7, vraag 1b, waarom heeft de ayn een sukun?
Het werkwoord اِعْتَقَدَ is van stam VIII. De morfeemtypes van de stam VIII voor perfectum
en imperfectum zijn اِفْتَعَلَ en يَفْتَعِلُ. Zoals je ziet heeft het imperfectum een sukun op de
eerste radicaal en die sukun zien we ook in de imperfectumstam van dit werkwoord:
يَعْتَقِدُ.
21 Nov 2020 08.42 - - 77.170.141.156
Op pagina 106 staat dat er in totaal 17 verschillende morfeemtypen voor
de perfectumstammen zijn. Heeft dit ook iets te maken met hoe we deze
werkwoorden moeten vervoegen, of slaat dit alleen op de de basisvorm
van het werkwoord? Daarnaast vroeg ik me af hoeveel morfeemtypen er
in totaal zijn en welke we moeten kennen.
In het perfectum worden alle stammen op dezelfde manier vervoegd. In het imperfectum,
dat in les 7 behandeld wordt, zijn er verschillen in de vocalen van de vervoeging.
In les 6 en 7 leren we alleen werkwoorden in te delen naar stamnummer.
Dat kan echter ook met aan het werkwoord gerelateerde bijvoeglijke en
zelfstandige naamwoorden. De theorie daarvan komt in de lessen 16 en 24
aan bod. De morfeemtypen van de meeste andere woorden kunnen niet aan
een van de stammen gekoppeld worden, m.a.w. er wordt geen Romeins cijfer
aan gegeven. Voor een overzicht van morfeemtypen kun je Wright
"A Grammar of the Arabic Language" of Fischer "Grammatik des klassischen
Arabisch" raadplegen.
24 Apr 2020 10.34
Les 7, oefening 5, zin 1: in de oplossing staat سيسافر. Waarom is dit niet سيسافرن ?
De oplossing سيسافر is inderdaad niet correct. Er zijn twee goede vertalingen. We kunnen عدّة "aantal" als
onderwerp nemen, dan wordt de persoonsvorm ستسافر . We kunnen ook de studentes als onderwerp
nemen en dan wordt de persoonsvorm inderdaad سيسافرن.
17 Apr 2020 17.16
Les 7, oefening 3, zin 10. In het antwoord document staat ara'ihim.
Vanwaar de genitief? Het is toch complement bij yatabaddaluna?
Innderdaad! De oplossing klopt niet. Het moet zijn: arâ'ahum
9 Feb 2020 13.43 - Jan Verhaar - 83.163.240.201
In par 9.3 wordt voor R2=R3 werkwoorden een alternatief gepresenteerd
voor de apocopaat, waarbij onder voorwaarden een hulpvocaal a wordt
toegevoegd op de laatste radicaal. Is het juist dat het resultaat van die
operatie een apocopaat is die (eenvoudig) volledig overeenstemt met de
conjunctivus?
De apocopaat stemt dan inderdaad volledig overeen met de conjunctief.
1 May 2019 12.37 - Jan Verhaar - 83.163.240.201
Les 10 (holle werkwoorden, pp.157-158). Is het juist dat de 1e persoon ev
perf in de citeervorm van holle ww strikt genomen overbodig is bij het
bepalen van de klinkers (u, i, a; kort/lang) van imperfectum/perfectum
voor stam I? De korte klinker van het perfectum (u/i) lijkt namelijk al
bepaald te zijn door de lange klinker van het imperfectum (û > u; î/â > i).
Ja, de korte klinker van het perefectum is af te leiden van de lange klinker van het imperfectum
Het is dus niet nodig de 1e persoon perfectum apart te onthouden.
17 Oct 2018 11.47 - Marian vanden Heuvel - 84.27.227.134
In les 12 (blz. 182) staat de volgende zin:
Hij is ervan overtuigd dat hij voor de zomer afgestudeerd zal zijn.
.يَعْتَقِدُ أَنَّهُ سَيَكُونُ قَدْ تَخَرَّجَ قَبْلَ الصَّيْفِ
In oefening 5, zin 2, les 12 staat de volgende zin:
De imam zal zijn boeken verkocht hebben
In de oplossingen staat deze vertaling:
.ُيَكُونُ الْإِمَامُ قَدْ بَاعَ كُتُبَه
Waarom staat er in deze zin niet: سَيَكُونُ ?
Heeft dat te maken met het feit dat het een veronderstelling is? (althans,
zo interpreteer ik deze zin)
Bedankt alvast, voor het antwoord.
Als سَ bij de imperfectumpersoonsvorm van كان staat, is het duidelijk dat de handeling in
de toekomst afgerond zal zijn. Staat سَ er niet dan kan dat ook het geval zijn, maar
het kan daarnaast betekenen dat de handeling in het heden al afgerond is. Dus dat er
inderdaad verondersteld wordt dat de handeling afgerond is. Om de onzekerheid van
de veronderstelling aan te geven kan قَد bij de imperfectumvorm van كان staan.
7 Aug 2018 17.49 - Marian v.den Heuvel - 84.27.227.134
Ik vroeg het me ineens af: waarom heeft de imperatief van de 2e persoon
vrouwelijk meervoud een verlengde i bij het werkwoord ودَّ:
اِيدَدْنَ (atlhans, volgens Wiktionary)
Ik vergis me elke keer en schrijf اِدَدْنَ
Interessante vraag!
In het Arabisch geldt een klankwet die overal opgaat, bij werkwoorden én naamwoorden:
De lettergreep "iw" bestaat niet. Als deze lettergreep volgens het morfeemtype zou moeten
ontstaan, komt er "ī" voor in de plaats.
Bij het werkwoord وَدَّ :
- imperfectumstam: يَوَدُّ
- tweede persoon vrouwelijk meervoud apocopaat: تَوْدَدْنَ
- prefix eraf: وْدَدْنَ
- hulpvovaal is nodig اِوْدَدْنَ
- اِو verandert in اِي:
- correcte vorm: اِيدَدْنَ
Wat betreft het perfectum:
- Bij een lange klinker is het net zo als bij de afgeleide stammen dat de klinker vóór de zwakke radicaal bepaalt welke lange klinker er verschijnt: [ نَوِمَ ] > نَامَ.
- Bij een korte klinker is het blijkbaar de klinker die óp de zwakke radicaal staat die bepalend is: [ نَوِمْتُ ] > نِمْتُ.
Waaróm dit zo is vergt nader etymologisch of fonetisch uitzoekwerk.
In het Arabisch geldt een klankwet die overal opgaat, bij werkwoorden én naamwoorden:
De lettergreep "iw" bestaat niet. Als deze lettergreep volgens het morfeemtype zou moeten ontstaan, komt er "ī" voor in de plaats.
Bij het werkwoord وَدَّ :
- imperfectumstam: يَوَدُّ
- tweede persoon vrouwelijk meervoud apocopaat: تَوْدَدْنَ
- prefix eraf: وْدَدْنَ
- hulpvovaal is nodig اِوْدَدْنَ
- اِو verandert in اِي:
- correcte vorm: اِيدَدْنَ